Anton von Essen (ros. Антон Оттович Эссен) przez cztery lata pełnił funkcję gubernatora piotrkowskiego (1906-1910).
Urodził się 21 września 1863 roku w Petersburgu. Był synem rosyjskiego wiceministra sprawiedliwości Ottona Wasilijewicza von Essena i Lubow Aleksiejewnej Drużyniny.
Pochodził z rodu szlachty inflanckiej, mieszkającej na terenach Liwonii (obecna Łotwa) i Estonii, której przedstawiciele służyli w aparacie administracyjnym i korpusie oficerskim w Szwecji, Rosji i Finlandii. Jego stryj, Reinhold Roman von Essen, był w latach 1872-1883 wicegubernatorem piotrkowskim.
Anton von Essen ukończył w 1883 roku edukację prawniczą w Cesarskiej Szkole Prawa, a następnie rozpoczął pracę w ministerstwie sprawiedliwości. W 1900 roku przeszedł do ministerstwa spraw wewnętrznych (był pomocnikiem prezydenta Warszawy), zaś 13 stycznia 1906 został gubernatorem piotrkowskim.
W oczach rosyjskich władz region ten uchodził za szczególnie podatny na rewolucyjną agitację. Von Essen miał się odznaczyć i sprostać postawionemu przed nim zadaniu, tym samym uspokajając sytuację. Jako gubernator znany był z opanowania, raz podjętych decyzji nie zwykł zmieniać, co spowodowało, że uważano go też za upartego.
W marcu 1910 roku przeszedł do służby w Warszawie na stanowisko pomocnika generał-gubernatora warszawskiego ds. cywilnych. W 1912 roku otrzymał honorowy tytuł jegiermiejstra (łowczego dworu).
Od 8 października 1914 do 20 stycznia 1915 pełnił obowiązki generała-gubernatora warszawskiego. Okazał się zwolennikiem zastosowania restrykcyjnego kursu wobec Polaków.
Ostatni okres życia Anton von Essen spędził w Kijowie. Gdy miasto zostało zajęte przez bolszewików, został przez nich w 1919 roku aresztowany, a następnie rozstrzelany.
Rodzina i jej losy
Anton von Essen był żonaty z Natalią Aleksandrowną Sztolcenwald, córką oficera armii rosyjskiej. Mieli trzech synów: Nikołaja, Władimira i Siergieja.
Cała trójka zginęła w walce z bolszewikami. Los Natalii von Essen nie jest znany.
Nikołaj, ur. 24 X 1887 r. w Rydze, zm. 4 XII 1919 r., oficer Siemionowskiego Pułku Lejb-gwardii w stopniu sztabs-kapitana, zginął w walce z bolszewikami;
Władimir, ur. 25 X 1888 r. w Rydze, zm. 1918 r. w Kijowie, sztabs-rotmistrz, oficer 3. Baterii Konnej Lejb-gwardii, zamordowany przez bolszewików;
Siergiej, ur. 17 IX 1895 r., zm. 27 II lub 2 III 1917 r. w Piotrogrodzie, oficer Siemionowskiego Pułku Lejb-gwardii w stopniu sztabs-kapitana, zginął podczas rozruchów związanych z rewolucją lutową.