Jeśli nazwisko Kańskiego nic Wam nie mówi, to bardzo zachęcam, by przeczytać poprzedni wpis.
Jordan Kański urodził się 13 lutego 1840 roku na Wołyniu. Był absolwentem Uniwersytetu Kijowskiego, a do Piotrkowa przybył w 1865 roku.
Nie będzie przesadą nazwać go człowiekiem renesansu. Po pierwsze, był wybitnym pedagogiem, nauczycielem matematyki i fizyki.
„[…] człowiek młody, pełen sił i energii oraz utalentowany wykładowca. Odznaczał się skrytością i sarkazmem, lecz ogólnie był bardzo dobry i towarzyski”
Badał też zjawiska meteorologiczne, zajmował się statystyką (przygotował m.in. spis powszechny, przeprowadzony w Piotrkowie w 1882 roku i opisał wyniki) i historią edukacji. Był autorem cyklu “Szkoły piotrkowskie” drukowanego w “Tygodniu” i w osobnych zeszytach.
Z drugiej strony Kański to znawca prawa gospodarczego, inspektor podatkowy, miłośnik sztuki i filantrop – był prezesem piotrkowskiego Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan.
W pamięć piotrkowian zapadły jego latarki elektryczne – ich niespotykanie silne światło w 1872 roku zaniepokoiło mieszkańców miasta (łącznie z gubernatorem). Ciekawych wspomnień z pierwszej ręki odsyłam do wcześniejszego posta z 26.03.2022.
Kański zorganizował również pierwszą w Piotrkowie rozmowę telefoniczną, przeprowadzoną 6 stycznia 1878 roku – trzy lata przed zainstalowaniem telefonów w Warszawie. Był też prezesem Straży Ogniowej Ochotniczej i jej sekcji kulturalnej; władze rosyjskie zmusiły go do ustąpienia ze stanowiska.
Jordan Kański zmarł w Piotrkowie 21 maja 1908 roku. Miał sześćdziesiąt siedem lat.
Jordan Kański był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie od 1880 do 1907 roku.
Dziękuję za uzupełnienie!