Pozostałe części: część 1, część 3.
W 1879 doszło do ponownych wyborów Rady. Z pierwszego składu odszedł jedynie Porębski, pozostałych wybrano ponownie; w tym i Jordana Kańskiego, który został też Prezesem Rady. W tym składzie Rada dotrwała do 1882 roku. Liczba członków czynnych wzrosła do 277.
Za czasów Kańskiego Straż była też stowarzyszeniem wspierającym kulturę – urządzano amatorskie przedstawienia, koncerty i wystawy dzieł sztuki i starożytności. Ponadto Kański zapoczątkował w 1882 r. wydawnictwo kalendarza “Strażaka”.
W normalnych warunkach tak pojęta praca oświatowa w społeczeństwie powinna zyskać poparcie władzy. Dla Kańskiego stała się źródłem dużych kłopotów i wielu nieprzyjemności.
“Wśród okoliczności paraliżujących prawidłową działalność obecnej Rady Nadzorczej, nie poślednie miejsce zajął znany reskrypt, mocą którego wzbroniono mi, między innemi, pełnienia zaszczytnych obowiązków przewodniczącego w Radzie, do jakich wolą stowarzyszonych powołany zostałem. Pragnąc wyjaśnić nie zupełnie zrozumiałą treść wspomnianego reskryptu, wniosłem odpowiednie podanie do władzy szkolnej, w nadziei, że otrzymam na piśmie kategoryczną odpowiedź na pytania w podaniu mojem zawarte.
Omyliłem się, otrzymałem bowiem odpowiedź tylko ustną, równoważną jednak stanowczemu wzbronieniu pełnienia jakichkolwiek obowiązków, nie zostających w bezpośrednim związku z zakresem pedagogicznej mojej działalności. Wobec tego, co nastąpiło, zmuszony jestem niezwłocznie złożyć z siebie nie tylko obowiązek przewodniczącego w Radzie Nadzorczej, lecz także, zrzec się charakteru członka czynnego Stowarzyszenia, a poprzestać na jedynym łączniku z Towarzystwem, losy którego, w miarę zdolności, od zawiązku aż do dnia dzisiejszego – dzieliłem. Tym jedynym legalnym łącznikiem jaki mi obecnie prawo zostawia, a obowiązek zachować nakazuje jest członkostwo honorowe”.