W 1894 roku urodzony w Piotrkowie, a wykształcony w Paryżu dr Władysław Ratuld został kierownikiem instytutu okulistycznego w Teheranie. Ratuld wyjechał do Persji wraz z żoną Marią (z d. Rakowską).
„Z całą polską nieopatrznością wybraliśmy się na tę wędrówkę do prawdziwie nowego dla nas świata, jak na kurację do wód […]. Wieziemy mnóstwo rzeczy niepotrzebnych, brak nam za to niezbędnych; nie mamy najsłabszego pojęcia o bliskich trudach i przykrościach; widzimy tylko malowniczą stronę podróży, nie troszcząc się za to praktyczną”.
Maria, warszawianka, przyjechała do Paryża wraz z Bronisławą Skłodowską (siostrą Marii Curie-Skłodowskiej) i na Sorbonie ukończyła nauki przyrodnicze. Znała cztery języki obce (angielski, francuski, niemiecki i rosyjski); zajmowała się tłumaczeniem ze wszystkich poza rosyjskim.
W 1891 roku Maria poślubiła kolegę ze studiów, Władysława Ratulda.
Po dwuletnim pobycie w Persji Ratuldowie wrócili do Paryża. Wówczas przyjaciele namówili Marię Ratuldową, by spisała przygody i wrażenia. Tak powstała książka “Podróż Polki do Persji”, o tyle ciekawsza od innych pozycji opisujących Wschód, że autorka, jako kobieta, miała wstęp do pomieszczeń zamkniętych przed mężczyznami.
Książka dostępna jest dziś w serwisie „Wolne lektury”. Maria podpisała ją – mimo separacji z mężem – oboma nazwiskami (Ratuld – Rakowska); kolejne książki wydała już tylko pod nazwiskiem panieńskim.
