Konstanty Miller (ros. Константин Константинович Миллер) przez trzynaście lat pełnił funkcję gubernatora piotrkowskiego (1890-1903).
Gubernator piotrkowski Konstanty Miller
Perlustracja
Poniższy komentarz „Tygodnia” można wziąć za dobrą monetę albo zrozumieć zupełnie przeciwnie. Tak czy inaczej to dobra okazja, by wspominieć o perlustracji.
Perlustracja, czyli kontrola korespondencji, była stosowana w Rosji od czasów Elżbiety (1741-1762), ale dopiero Aleksander III uczynił z niej praktykę potajemnie aprobowaną przez władze. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych otrzymało prawo do otwierania listów, co było sprzeczne z ówczesnym ustawodawstwem.
Każdy kolejny minister dostawał od cara tajny ukaz zezwalający na tę kontrolę, przekazywany osobiście przez starego urzędnika, którego nikt nigdy nie widywał poza tą jedyną wizytą. Na tej podstawie minister mógł „legalizować” przeglądanie korespondencji w tzw. „czarnych gabinetach”.
Egzaminy do gimnazjum
Lada moment rozpoczyna się rok szkolny. To dobry moment by przypomnieć, co powinien umieć uczeń pragnący rozpocząć naukę w rządowym gimnazjum (1893).
Klasa III gimnazjum: 95 uczniów
Rozporządzeniem kuratora Apuchtina od nowego roku szkolnego żadna klasa gimnazjalna nie może liczyć więcej niż 40 uczniów (połowa lat 80. XIX wieku).
To postęp, bo jak podaje “Tydzień”, w klasie wstępnej piotrkowskiego gimnazjum męskiego uczyło się 40 chłopców, w klasie I – 41, w klasie II – 57, w klasie III – 95 (!!!), w IV – 83, w V – 56, w VII – 23, a w ósmej 14.
Fot. Biblioteka Polona
„Tydzień” zmienia nazwę na „Tydzień piotrkowski”
W lutym 1906 roku “Tydzień” zmienił (wreszcie!) nazwę na “Tydzień piotrkowski”. Czemu nie nazywał się tak wcześniej?
Gubernator piotrkowski Iwan Siemionowicz Kachanow
Iwan Siemionowicz Kachanow urodził się 3/15 lipca 1825 roku w Kałudze, a zmarł 25 lutego 1909 roku w Paryżu.
Był pierwszym gubernatorem guberni piotrkowskiej – pełnił tę funkcję od 1 stycznia 1867 roku do 16 lutego 1884 roku. W późniejszych latach był generałem-gubernatorem wileńskim, kowieńskim i grodzieński. Od 1890 roku generał artylerii.
Carskie święta
W carskie święta (np. imieniny czy urodziny członków rodziny panującej) urzędnicy wszystkich resortów stawiali się w galowych mundurach u gubernatora Kachanowa, a gubernator przyjmował życzenia.
“Przyjęcia te odznaczały się monotonnością i bezbarwnością. Osoby w rangach wyższych i pełniące funkcje kierownicze zaszczycał kilkoma słowami o pogodzie lub o czymś podobnym i wymieniał ukłony ze wszystkimi”.
Pensja Emilii Dobrzańskiej
Na łamach guberni piotrkowskiej opowiadałam już o pensji dla panien prowadzonej przez siostry Krzywickie – najbardziej znanej szkole dla dziewcząt.
Po dwudziestu pięciu latach działalności szkoła Felicji i Emilii Krzywickich została zamknięta w czasie nocy apuchtinowskiej (1881), oficjalnie z przyczyn “formalnych”. W rzeczywistości szkoła była solą w oku władz już od dłuższego czasu. Ostateczny koniec spowodowało wyjście na jaw informacji o tajnej klasie dla najstarszych uczennic, gdzie nauczano historii i literatury polskiej.
Rosyjskie przedstawienie teatralne, którego nie było
O tym, jak kurator Apuchtin (ten od „nocy apuchtinowskiej”) storpedował rosyjskie przedstawienia teatralne (grudzień 1895).
Wigilia na Syberii
Wigilia na Syberii
(wg obrazu J. Malczewskiego)
Zasyczał w zimnej ciszy samowar
Ukrop nalewam w szklanki
Przy wigilijnym stole bez słowa
Świętują polscy zesłańcy
Na ścianach mroźny osad wilgoci
Obrus podszyty słomą
Płomieniem ciemnym świeca się kopci
Słowem – wszystko jak w domu!
Ślub Mikołaja II z Alicją von Hessen-Darmstadt
26 listopada 1894 roku car Mikołaj II poślubił księżniczkę Alicję von Hessen-Darmstadt.
Przechodząc na prawosławie, Alicja przyjęła imię Aleksandry Fiodorownej (“Teodorówna”), co było nawiązaniem do Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej, czczonej przez Romanowów.
Alicja była córką wielkiego księcia Ludwiga von Hessen-Darmstadt i jego żony Alicji Koburg, księżniczki brytyjskiej, córki królowej Wiktorii. Kiedy miała sześć lat, straciła matkę; rok później przeprowadziła się na dwór brytyjski, pod opiekę babki.
Mówiła płynnie po angielsku, francusku i niemiecku, uczyła się gry na fortepianie (którą opanowała w wysokim stopniu), historii, geografii, literatury angielskiej i niemieckiej. Jedna z jej nauczycielek, Margaret Jackson, przekazała jej zainteresowanie polityką.
